شرنگیات ۸۴
عصری است سطحی و مملو از حواس پرتی.عصر عجله و اضطراب جا نماندن(این را باید آلن دوباتن در کتاب اضطراب وضعیت اضافه کند به نظرم.) عصری که علمی که ادعای خدایی داشت و در تلاش برای به زیرکشیدن دین و خدای خالق حالا در دست ایجنت های جدید سرمایه داری آنقدر دم دستی و سخیف شده است که مثلاً وقتی به یک قلم عکس پنجمین کنفرانس سالوی که در اکتبر ۱۹۲۷ ( مهر ۱۳۰۶) در بروکسل بلژیک برگزار شد و دانشمندان آن زمان نگاه می کنیم عمق فاجعه را می توان دید در مقابل قهرمانان امروز عصرمان ماسک،جابز،گیتس و…
عصری است که هدف های انسان گم شده است و وسیله ها جای آن را گرفته و قداست پیداکرده اند،هر آنچه شان و جایگاهی داشته فرو ریخته و مفاهیم ناب هستی در فروکاستی ددمنشانه بی روح شده اند.کوتاه قامتان و بی خردان بر سرنوشت بشر و آینده آن چنبره زده اند و حاضر به ذبح تمامی ارزش های متعالی بشری به قیمت استمرار قدرتند. یاد هشدارهای سنت گرایانی چون گنون افتادم که دست فرمان فعلی بشر را منتج به ظهور عصر تاریکی می دید. خدایا پناه می بریم به درگاهت .
با این همه تلخی که ذکر شد ، شاید گوش دادن به return to innocence انیگما ، که از آهنگ های محبوب هایم در دوران کارشناسی و دانشگاه بوده است و خواندن تاریخ بی خردی خانم باربارا تاکمن تسلی بخش باشد.